τα-Τα | τα-Τα | τα-Τα | τα-Τα

Εκκίνηση.
Πρώτο βήμα. - πρόσεχε!-
Πρώτα το δεξί, μετά το αριστερό ακολουθεί.
Έμαθες να 'σαι προσεκτική.
Προφυλάσσεις τον εαυτό σου από τον επερχόμενο κίνδυνο.
Και τους άλλους,
που ακόμα δεν φαίνονται να πλησιάζουν,
μα εσύ νιώθεις την καυτή τους ανάσα στο λαιμό.
Πιρουέτα στο 4.
4/4
μας πάει το μέτρημα αυτό.
Σίγουρες θέσεις,
ακόμα πιο σίγουρες άρσεις.

________________________________________________________

Η εσωτερική φλόγα αρχίζει να αναδύεται
κάπου ανάμεσα στα όγδοα.

Ανάγκη για πραγματικότητα.
Ανάγκη για ουσία.

Ημίμετρα και συμβιβασμοί,
επιτήδευση του είναι ,
κόσμιες και πολιτισμένες αντιδράσεις ,
δεν έχουν πια χώρο να κάτσουν.

Ξουτ!

Όταν ο άλλος σε καλεί
- και εσύ θέλεις, δεν είναι πως δεν θέλεις,-
τι κάνεις;

Δυο βήματα εμπρός.

Το κάλεσμα γνώριμο και ίσως και ανίκητο.
Ίσως.
Στην άγρια φύση δεν έχεις επιλογή.
Στην άγρια ψυχή;
Έκει να δεις.
Δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο,
παρά να υπακούσω.

Σα μαγεμένο το μυαλό,
στήνει σκηνές του αύριο.
Η καρδιά υπερφορτωμένη
από αίμα και κάμποσα μικρά γυαλιά
από κάτι άλλες παλιές ιστορίες.

Θέση. Άρση. Θέση. Άρση.

Καταπίεση εσωτερικών συναισθημάτων με απώτερο σκοπό την προστασία του όλου.
Του δικού σου όλου. Απ' το δικό μου.
Ή και το ανάποδο.

Με πιάνεις;

Ζωή μέσα στο φόβο  - μην πληγωθώ.

Πληγώθηκα όμως.
Σηκώθηκα όμως.
Συνέχισα όμως.

Ξανά στο ίδιο σταυροδρόμι,
μόνο που τώρα
μια αυτοκαταστροφική σκέψη
μου πιπιλάει το μυαλό.
Τον βλέπεις τον δρόμο.
δύσκολος.
"πήγαινε.. προχώρα"
και αν;
και αν τι;
προχώρα.

Λαβωμένη πλάτη.
Βλέπεις από πάνω της έχουν περάσει χίλιων λογιών όπλα.
Βέλη, μαχαίρια και φιλιά.
και όμως κάθε κύτταρο, κάθε νεύρο,
αποζητά εκείνο το χέρι πάλι.

Εκείνο που θα αγγίξει τις πληγές.
Θα βάλει οινόπνευμα να τις κάψει,
και μετά θα σε κλείσει στην πιο ζεστή
την πιο τρυφερή
την πιο σίγουρη
την πιο ουσιαστική αγκαλιά.

και ας ακονίζει τα δόντια,
για το επόμενο γεύμα.