ONCE

Once.

Once upon a time I could control myself.

Once upon a time I could lose myself.

Pearl Jam. 1991

Album: Ten.

Το ξέρεις;

Άκου  το.

https://www.youtube.com/watch?v=JqYIwJDsinM

Καιρό έμεινα βουβή.

Καιρό δεν έβγαλα άχνα.

Ούτε που καταλάβαινες ότι υπήρχα στο χώρο.

Όχι γιατί δεν φαίνομαι.

Αλλά γιατί φοβόμουν να φανερωθώ.

Προσπαθούσα όμως να με βρώ, να ‘μαι σίγουρη για το πώς θα παρουσιαστώ.

Και – τι χαζή- έλεγα πρέπει να καταλήξω σε έναν εαυτό.

-Άκου το-

Ονειρευόμουν την ανακάλυψη

 και εγκαθίδρυση της εσωτερικής γαλήνης

 μέσω μιας ταυτότητας.

Λες και είμαι ένα σώμα , 

ένα μυαλό.

Και –τι χαζή-

 έλεγα είναι  εύκολο. 

Το έκανα άρα το ξέρω.

Και  προσπάθησα,

 δεν είναι αυτό το πρόβλημα.

Μα άργησα να καταλάβω πως κανείς δεν είναι ένας.

Πως πολλοί είμαστε πολλοί.

Λίγοι είναι ένας. 

Και αυτούς τους λέω βαρετούς.

Σκληρό. 

Μα βαρετή προσπαθούσα να με πείσω πως είμαι.

Μπουκάι , εξερεύνηση , περίπατοι με μουσική στα αυτιά και σκέψεις που τρυπούν βαθιά μέχρι να βρουν πηγαίο νερό να ξεχυθεί σαν χείμαρρος.

-Άκου το-

Νερό κυλάει κατά μήκος και κάπου στο βάθος δυο στιχάκια βαριά, νταλκαδιασμένα.

Στολισμένα με λύρα και δάκρυ.

Και τότε κάτι άρχισε να κλειδώνει.

Λίγο η φύση του, 

λίγο ο τόπος του

και οι σκέψεις του.

Μα προσπαθούσα να κρυφτώ για να με βρω 

και καθόλου δεν σκέφτηκα πόσο λάθος κάνω.

Μα μου το αναγνωρίζω.

Ήμουν λάθος.

Προσαρμοσμένα θέλω , πρέπει και μη.

Μη και φανώ.

Μη και δεν αντέξω τη λάμψη τη δική μου.

Μη και είναι πολλή.

Μα κυρίως μη και είναι λίγη.

Μα πόσο με νοιάζει;

Μα πόσο σε νοιάζει;

Λάμψε εσύ. 

Λάμπω και εγώ τώρα πια και ας  πάει όπου πάει.