Αυτές τις μέρες,

μου λείπουν πολλά.

Μα πιο πολύ νου λείπει η μουσική.

Και δεν είναι ότι δεν ακούω.

Βάζω ακουστικά και περπατάω με μουσική στα αυτιά,

αλλά όσο δυνατά και αν την βάλω,

ο θόρυβος,

αυτή η βοή 

δεν φεύγει.

Δεν ακούω τα διαστήματα,

τα ακορντα,

την ακολουθία.

Δεν ακούω τη μελωδία, ούτε τον ρυθμο.

Δεν ακούω τα λόγια.

Ακούω αλλά απέχω.

Μου λείπει αυτό το συναίσθημα,

που νιώθεις μέσα απ'την μουσική.

Η λύτρωση.

Η Κάθαρσις.

Μου λείπει η μαγεία του να παίρνουν όλα μια άλλη μορφή και σημασία.

Μου λείπει η νότα που παυει να ναι η ρε.

είναι η νοσταλγία.

και όταν η μι γίνεται ταξίδι.

Μου λείπουν τόσα άλλα,

που η μουσική δυσκολεύεται.

Μολις έβαλα το Iron Sky να παίξει.

ξέχνα ο,τι είπα.