Πάντα ήλπιζα πως εκείνη η μέρα που 'χες πει οτι θα έρθει
θα ερχόταν κάποτε..
πάντα το ήλπιζα, γιατί φοβόμουν να πιστέψω το αντίθετο...
Οι άνθρωποι -σκέψου!- θα μιλάνε με χρώματα κι άλλοι με νότες.
έτσι είχες πει...
και ανυπομονούσα να συμβεί!
ήθελα να 'μαι εκεί όταν θα γινόταν αυτό..
νομίζω πως σήμερα είδα τέτοιους ανθρώπους!
νομίζω πως σιγά-σιγά, χρόνο με τον χρόνο,
εμφανίζονται όλο και περισσότεροι τέτοιοι άνθρωποι..
δεν θέλω να πιστέψω πως δεν βλέπω σωστά.
αλλά σου λέω τους είδα!!
δεν ήταν πολλοί, λίγοι και καλοί...
πήγαιναν κάπου..
δεν ξέρω που! αν ήξερα όμως θα πήγαινα μαζί τους!
μέσα στον κόσμο και τον πανικό,
διέφεραν από τους άλλους
χρώματα και νότες!!
όπως το είχες πει..
είχαν περίεργη αύρα..
εγώ τους κατάλαβα!
η φίλη μου όμως όχι!
πόσο θα 'θελα να μιλάνε όλοι με χρώματα ή νότες!
εγώ μιλάω με νότες!!
εσύ μου 'μαθες να μιλάω έτσι..
αλλά οι άλλοι δεν ξέρουν,
και δεν έχω με ποιόν να μιλήσω
τώρα που λείπεις και εσύ..
αλλά δεν φοβάμαι!
δεν ανησυχώ!
γιατί ξέρω πως μια μέρα
όλοι θα μιλάνε
με χρώματα
και με νότες...
και αυτή η μέρα κοντεύει
το νιώθω!
μου το είπες και εσύ
με τα δικά σου χρώματα!
μου το υποσχέθηκες!
και εσύ τις υποσχέσεις σου τις κρατάς..
.
