Κυριακή 5 Ιανουαρίου 2014

Κάθε φορά που σε φοβίζει ο χρόνος,χάνεις στιγμές..

Πάνε τόσα χρόνια πια
που το ένα χέρι δεν τα χωράει
κι όμως σε σένα ηρθα να βρω παρηγοριά.
Στο ίδιο μερος
που περασα ολες μου τις μερες
και τις νυχτες...
Μαζι μεγαλωσαμε
και μαζι σου μεγαλωσα.
και εμαθα και δεν εμαθα
και εχασα και κερδισα.
Και τωρα τι γυρευω εδω?
Στην ιδια πορτα μπροστα
στην ιδια γειτονια.
Και τοτε απλα ελεγα ποτε θα σηκωθω
να φυγω να ηρεμησω
και να!
που εδω ερχομαι για να ηρεμισω!
Με βλεπω...
μεγαλωνω και αλλαζω
Γινομαι και εγω σαν αυτα
τα ρομποτακια που κοροιδευα!
Σπιτι φαι δουλεια τιβι και αγιος ο θεος. Οχι δεν ειμαι ετσι εγω.
Δεν ξερω πως ειμαι
αλλα δεν βιαζομαι να το βρω.
Ξερω μονο πως δεν θελω να μεγαλωσω δεν θελω ρε παιδι μου πως να το κανουμε?
Και δες!
σαν απο σημαδι περασε απο διπλα ενα πιτσιρικι..
ποσο συναρπαστικο που του φαινεται να μπορει να στροβιλιζετε
γυρω απο τον εαυτο του
να τρεχει στην κατηφορα
οσο πιο γρηγορα μπορει!
χωρις να το νοιαζει αν θα πεσει.
Εμας μας εφαγε αυτη η ανασφαλεια!
θα πεσουμε?
Και αν πεσουμε πως θα σηκωθουμε?        Και αν δεν σηκωθουμε ποτε?
Ε πεσε!
και ελα πες μας μετα τα αποτελεσματα ανθρωπακο μου!
Επεσες
χτυπησες
σηκωθηκες.
σκουπιστηκες
γελασες
συνεχισες.
Απλο?
Απλο!
Αντε να σε δω ομως να το κανεις..
ποτε ημασταν παιδια
ποτε γιναμε 25
ποτε θα γινουμε 50..
καταραμενε χρονε..
μπορω να μεινω 18 για παντα?
Μπορω!
Δεν μου το απαγορευει κανεις.
Καθε μερα πενταημερη.
Πρωινο ξυπνημα
τσιγαρο κ καφε στις εξεδρες.