Στην κρυστάλλινη επιφάνεια ,
χορεύουν οι φιγούρες σου.
Τρεις καθρέπτες,
τρεις πτυχές.
Το τρίπτυχο της πραγματικότητας.
Πόσες πραγματικότητες ζεις;
Σε πόσες είσαι πρωταγωνιστής;
Σε πόσες σε επέλεξαν για κομπάρσο
και ακούσια είσαι και εσύ στο πλάνο;
Ακούσια.
Αντανάκλαση σκέψεων και πράξεων.
Σκηνή 1.
Μαύρο δωμάτιο.
καπνός και από κάπου ακούγεται υπόκωφα το γραμμόφωνο.
Μοναξιά,
σκέψεις που γίνονται κουβάρι ζωγραφισμένο σε λευκό χαρτί.
Νότες ξέμπαρκες για στολίδια.
Σκηνή 2.
Λευκό δωμάτιο.
πιάσε την αντίθεση.
φωνές , χαρές , και γέλια.
Ένα βιβλίο στο πάτωμα.
Στραπατσαριμένες σελίδες
Υπογραμμισμένες λέξεις.
Αγάπη, χαρά, αυτοσυγκέντρωση.
Εξερεύνηση του εαυτού που ακόμα δεν είσαι.
Νοτες σφηνωμένες στον τοίχο με καρφιά.
Σκηνή 3.
Γκρι δωμάτιο.
Καπνός και αρώματα.
Το γραμμόφωνο παίζει δυνατά Miles Davis.
Νότες αιωρούνται στον χώρο,
σαν λαμπιόνια που ακόμα δεν έχεις κατεβάσει από τον τοίχο,
και τα Χριστούγεννα έχουν περάσει εδώ και μήνες.
Ανάγκη για την έκφραση.
Καταννόηση.
--------------------
Στην κρυστάλλινη επιφάνεια, χορεύουν οι φιγούρες σου.
Ζαλισμένες απο το αλκοόλ, από τα τσιγάρα και τα λόγια σου.
Σαν μωρά που δεν γνώρισαν ποτέ γονείς,
και σαν έφηβοι που δεν μεγάλωσαν ποτέ.
Αιώνια εφηβεία με μια πικρία στην κίνηση.
Στροφή και πίσω στην αγκαλιά του καβαλιέρου.
Το τρίπτυχο που με επιτυχία στέκεται μόνο του.
Το τρίπτυχό σου , που μαγικά ενώνεται.
Φανερώνεται.
Η συμπύκνωση της εικόνας αλλάζει.
Σπάει σε δέκα και ενώνεται ξανά.
Η πραγματικότητά σου.
Είναι μια.
- για κάθε άνθρωπο σου -
Είναι χιλιάδες.
Είναι μικρά σπασμένα κομμάτια καθρέπτη.
Κολλημένα πάνω σου σαν στολή.
Εσύ είσαι σε όλες τις περιπτώσεις!
-Μην ανησυχείς.-
Μερικές φορές, -θελώ να πω, πως- μερικές φορές
δεν είναι κακό να αγαπάς έναν κομμάτι του καθρέπτη περισσότερο από άλλους.
Εν τέλει,όλοι δικοί σου είναι.
όλοι εσύ είσαι.
Δώσε μου. Κόπηκα.
Πονάνε τα γυαλιά.
Μα γελάς.
Γιατί γελάς;
Πήρα λίγο απ' τον εαυτό σου λες.
Λαμπιρίζουν τα κρυστάλλινα κομμάτια,
ο Miles άφησε κάτω την τρομπέτα,
τα φώτα κάνουν στάση για ξεκούραση.
Οι νότες ακόμα στον τοίχο σφηνωμένες.
Στην κρυστάλλινη επιφάνεια,
οι φιγούρες χορεύουν ακάθεκτες.
Μα τώρα πλήθυναν.
Το νου σου ε;
χορεύουν οι φιγούρες σου.
Τρεις καθρέπτες,
τρεις πτυχές.
Το τρίπτυχο της πραγματικότητας.
Πόσες πραγματικότητες ζεις;
Σε πόσες είσαι πρωταγωνιστής;
Σε πόσες σε επέλεξαν για κομπάρσο
και ακούσια είσαι και εσύ στο πλάνο;
Ακούσια.
Αντανάκλαση σκέψεων και πράξεων.
Σκηνή 1.
Μαύρο δωμάτιο.
καπνός και από κάπου ακούγεται υπόκωφα το γραμμόφωνο.
Μοναξιά,
σκέψεις που γίνονται κουβάρι ζωγραφισμένο σε λευκό χαρτί.
Νότες ξέμπαρκες για στολίδια.
Σκηνή 2.
Λευκό δωμάτιο.
πιάσε την αντίθεση.
φωνές , χαρές , και γέλια.
Ένα βιβλίο στο πάτωμα.
Στραπατσαριμένες σελίδες
Υπογραμμισμένες λέξεις.
Αγάπη, χαρά, αυτοσυγκέντρωση.
Εξερεύνηση του εαυτού που ακόμα δεν είσαι.
Νοτες σφηνωμένες στον τοίχο με καρφιά.
Σκηνή 3.
Γκρι δωμάτιο.
Καπνός και αρώματα.
Το γραμμόφωνο παίζει δυνατά Miles Davis.
Νότες αιωρούνται στον χώρο,
σαν λαμπιόνια που ακόμα δεν έχεις κατεβάσει από τον τοίχο,
και τα Χριστούγεννα έχουν περάσει εδώ και μήνες.
Ανάγκη για την έκφραση.
Καταννόηση.
--------------------
Στην κρυστάλλινη επιφάνεια, χορεύουν οι φιγούρες σου.
Ζαλισμένες απο το αλκοόλ, από τα τσιγάρα και τα λόγια σου.
Σαν μωρά που δεν γνώρισαν ποτέ γονείς,
και σαν έφηβοι που δεν μεγάλωσαν ποτέ.
Αιώνια εφηβεία με μια πικρία στην κίνηση.
Στροφή και πίσω στην αγκαλιά του καβαλιέρου.
Το τρίπτυχο που με επιτυχία στέκεται μόνο του.
Το τρίπτυχό σου , που μαγικά ενώνεται.
Φανερώνεται.
Η συμπύκνωση της εικόνας αλλάζει.
Σπάει σε δέκα και ενώνεται ξανά.
Η πραγματικότητά σου.
Είναι μια.
- για κάθε άνθρωπο σου -
Είναι χιλιάδες.
Είναι μικρά σπασμένα κομμάτια καθρέπτη.
Κολλημένα πάνω σου σαν στολή.
Εσύ είσαι σε όλες τις περιπτώσεις!
-Μην ανησυχείς.-
Μερικές φορές, -θελώ να πω, πως- μερικές φορές
δεν είναι κακό να αγαπάς έναν κομμάτι του καθρέπτη περισσότερο από άλλους.
Εν τέλει,όλοι δικοί σου είναι.
όλοι εσύ είσαι.
Δώσε μου. Κόπηκα.
Πονάνε τα γυαλιά.
Μα γελάς.
Γιατί γελάς;
Πήρα λίγο απ' τον εαυτό σου λες.
Λαμπιρίζουν τα κρυστάλλινα κομμάτια,
ο Miles άφησε κάτω την τρομπέτα,
τα φώτα κάνουν στάση για ξεκούραση.
Οι νότες ακόμα στον τοίχο σφηνωμένες.
Στην κρυστάλλινη επιφάνεια,
οι φιγούρες χορεύουν ακάθεκτες.
Μα τώρα πλήθυναν.
Το νου σου ε;
